Franciszek Drażba

Sowizdrzał – to zapomniane, niemal nieobecne dziś w sztuce słowo, które przyszło nam do głowy po przejrzeniu portfolio Franciszka Drażby. Występujący jako Franek Warzywa pojawia się na scenie, performuje, wplatając w swoje działanie swojskość, humor. Prowokując nieświadomą udziału w sztuce publiczność, eksplorując nieatrakcyjne postawy: kujona, nieudacznika, ale nie zapomina też o tym, czym w sztuce jest współpraca artystyczna, koncept, czy wreszcie tradycyjnie pojęte działanie rzeźby w przestrzeni. Śmiech, czy dowcip to platforma dla wchodzącej pod skórę sztuki, a uzyskać taki efekt, to prawdziwy talent.

///

Bartosz Kowal

Malarstwo Bartosza Kowala jest nastrojowe. Rozpięte pomiędzy abstrakcją a figuracją. Kowal interesował się pustką i nicością, pustymi ścianami, ciemniejącym światłem i próbował takie inspiracje, leżące na granicy widzenia, namalować. Interesują go miejsca liminalne, miejsca niczyje: puste korytarze, podziemne garaże. Jego malarstwo wyraża stan alienacji, jest pokłosiem czasów pandemii. Samotność i swoistą melancholię wyraża paletą chromatycznych szarości, bladymi zieleniami, ciemnymi tonami. Bartosz Kowal inspirował się także zapisami lo-fi z kamer przemysłowych obserwujących nocne miasto i puste parkingi. Tej niskiej jakości materiały cyfrowe, mające senną, dziwną atmosferę, wpłynęły na cykle jego prac rysunkowych i malarskich. Tworzy także specyficzne pejzaże, w których natura wydaje się oddalona, prześwietlona. Artysta szuka mgławego, nieco martwego światła i specyficznego widzenia nieostrego, tak jakby mimowolnego.

Fundatorami nagrody są państwo Agnieszka i Paweł Gieryńscy i pan Dariusz Wasylkowski.